اغلب وقتی در مورد رژیمی می شنویم که بدن را در حالت کتوز قرار می دهد، از شنیدن این موضوع می ترسیم که کتوز یک عدم تعادل بالقوه خطرناک گلوکز خون است که نتیجه یک رژیم غذایی کم کربوهیدرات و چربی بالا با پروتئین بالا است. کتوز زمانی ایجاد می شود که بدن از سوزاندن گلوکز برای انرژی به سوزاندن کتون برای انرژی تغییر می کند. گلوکز از کربوهیدرات هایی می آید که اولین انتخاب بدن برای متابولیسم انرژی هستند. زمانی که گلوکز (از کربوهیدرات ها) کافی در جریان خون وجود نداشته باشد، از کتون ها برای انرژی استفاده می شود.
از نظر بالینی، “کتوز وضعیتی است که در آن سطوح کتون ها (جسم های کتون) در خون بالا می رود. کتون ها زمانی تشکیل می شوند که ذخایر گلیکوژن در کبد تمام شود. کتون ها برای انرژی استفاده می شوند. کتون ها قطعات کوچک کربنی هستند که سوختی که در اثر تجزیه ذخایر چربی ایجاد می شود. اگر سطح کیتون بیش از حد بالا برود، کتوز به طور بالقوه یک بیماری جدی است.
به اکثر بیماران جراحی چاقی دستور داده می شود که از یک رژیم غذایی با پروتئین بالا و کم کربوهیدرات با مقدار متوسط چربی پیروی کنند. بدن فقط برای ساختن و ترمیم بافت ها و سلول ها به پروتئین ها و چربی ها نیاز دارد، کربوهیدرات ها در این عملکرد متابولیک نقشی ندارند. علاوه بر این، بدن می تواند تمام انرژی خود را از چربی ها و پروتئین ها دریافت کند. رژیم کتوژنیک که برای اولین بار در اوایل دهه 1900 ایجاد شد، یک رژیم غذایی پرچرب و کم کربوهیدرات است. هنگامی که از رژیم کتوژنیک پیروی می کنید، بدن از یک دستگاه کربوهیدرات سوز به یک دستگاه چربی سوز تبدیل می شود. در نتیجه وزن کم می شود.
شاید شناخته شده ترین رژیم کتونیک، برنامه اتکینز باشد که در آن کتوز عمداً از طریق رژیم غذایی با پروتئین بالا و کربوهیدرات کم به دست می آید. طبق برنامه اتکینز، نظارت صحیح از طریق آزمایش ادرار، کتوز را در محدوده ایمن نگه می دارد و رژیم گیرنده می تواند بدون تحمل گرسنگی به وزن ایده آل برسد. اکثر بیماران جراحی کاهش وزن به دلیل محتوای چربی بالا از پیروی از رژیم غذایی نوع اتکینز خودداری می کنند. جراحی مقدار آب معده موجود برای هضم را کاهش می دهد و بسیاری از بیماران غذاهای پرچرب را تحمل نمی کنند.
در صحبت با جمعیت عمومی (نه لزوماً بیماران جراحی کاهش وزن)، کارشناسان در مورد خطر سلامتی در مقابل مزایای رژیم کتوژنیک اختلاف نظر دارند. برخی از متخصصان می گویند خطرناک است زیرا اگر سطح کیتون به درستی کنترل نشود ممکن است بر کلیه ها فشار وارد شود و کاهش قابل توجه کلسیم دفع شده از طریق ادرار ممکن است باعث سنگ کلیه یا پوکی استخوان شود. طرفداران رژیم غذایی کتوژنیک در استدلال خود به تکامل انسان اشاره می کنند و می گویند که در بیشتر زمان هایی که انسان ها وجود داشته اند، ما یک گونه شکارچی-گردآورنده بوده ایم که برای دوره های طولانی در حالت کتوژنیک زندگی می کرده ایم. مطالعات مستند نشان می دهد که پس از یک دوره 2 تا 4 هفته ای سازگاری، استقامت بدنی انسان تحت تأثیر کتوز قرار نمی گیرد. برخی از مطالعات تا آنجا پیش می روند که نشان می دهد که انسان برای جایگزینی ذخایر گلیکوژن تخلیه شده برای انرژی، لزوماً نیازی به مصرف کربوهیدرات زیاد ندارد.
بیماران جراحی کاهش وزن باید از نزدیک با مرکز چاقی خود همکاری کنند تا یک برنامه غذایی و سبک زندگی مختص به شرایط چاقی و بهبودی خود ایجاد کنند. در حالی که بسیاری هدف اصلی جراحی کاهش وزن را کاهش وزن برای بهبود ظاهر بدنی می دانند، هدف بالاتر بهبود سلامت، انرژی و طول عمر است.